Begrippenlijst

Het levenslange partnerpensioen ten behoeve van de ex-partner, dat na het overlijden van de (gewezen) deelnemer of de pensioengerechtigde met een ouderdomspensioen wordt uitbetaald.

Bij een (echt)scheiding heeft een ex-partner recht op een deel van zowel het ouderdomspensioen als het partnerpensioen dat tijdens de relatie is opgebouwd. De ex-partner kan dit recht op beide pensioenen laten omzetten naar een recht op eigen ouderdomspensioen. Dat omzetten noemen we conversie.

Deelnemers zijn de personen die deelnemen aan een pensioenregeling van SPOA en premie betalen, en die op grond daarvan aanspraken op ouderdomspensioen en nabestaandenpensioen verwerven.

Een deelnemer kan ervoor kiezen om totdat hij zijn 68-jarige leeftijd bereikt voor een deel met pensioen te gaan en voor het andere deel door te werken. Het pensioen na zijn 67-jarige leeftijd wordt hierdoor lager. Een deelnemer kan vanaf zijn 55ste jaar met deeltijdpensioen. Vanaf de 68-jarige leeftijd gaat het pensioen helemaal in.

De dekkingsgraad is een (globale) indicator voor de vermogenspositie van een pensioenfonds: hierbij wordt de waarde van de beleggingen gedeeld door de contante waarde van de verplichtingen. Er zijn verschillende dekkingsgraden. Lees meer bij Actuele dekkingsgraad of beleidsdekkingsgraad.

Het deel van het inkomen waarover een deelnemer géén ouderdomspensioen opbouwt. Hiervoor in de plaats ontvangt de deelnemer later AOW van de overheid. Dit krijgt hij naast het pensioen dat hij via SPOA opbouwt. De hoogte van de franchise wordt jaarlijks vastgesteld en in het reglement van SPOA vastgelegd.

Op 1 januari 1998 is de Wet geregistreerd partnerschap voor ongehuwden in werking getreden. Deze wet heeft onder meer tot gevolg dat een bij de burgerlijke stand geregistreerde partner voor pensioenrechtelijke zaken wordt gelijkgesteld met een gehuwde partner.

Een persoon die geen premie meer inlegt in het pensioenfonds, die in het verleden wel pensioenaanspraken heeft opgebouwd, maar die nog geen pensioenuitkering ontvangt.

De indexatiedekkingsgraad betreft de beleidsdekkingsgraad waarbij volledige toekomstbestendige indexatie (pensioenverhoging) mag worden toegekend op basis van de indexatieambitie van het pensioenfonds.

De kritische dekkingsgraad is de dekkingsgraad waarbij het pensioenfonds kan aantonen binnen de gekozen herstelperiode (maximaal 10 jaar) te kunnen herstellen naar de vereiste dekkingsgraad. Indien de beleidsdekkingsgraad lager is dan de kritische dekkingsgraad kan het pensioenfonds dit herstel niet aantonen en dient een korting (pensioenverlaging) te worden doorgevoerd ter grootte van het verschil tussen de beleidsdekkingsgraad en de kritieke dekkingsgraad. Deze korting is voorwaardelijk en mag over 10 jaar worden uitgespreid.